برای پسرم رادین

سلام با عرض شرمندگی؛ نمیدونم چرا هر بار که یه پست جدید برا وبلاگت میذارم بعدش تا ماهها پشتم باد میخوره و دستم به نوشتن نمیره. بسوزه پدر تنبلی هی... دیگه روم نمیشه بگم چند وقته برات ننوشتم ولی به جاش الان میخوام یه جا یه فصلو برات بنویسم. آماده ای؟ بزن بریم.   خوب کجا بودیم، پاییز نود و چهار... یه فصل که تو دلش یه یهویی شیرین داشت. یادته قبلا گفتم که تا همین چند وقت پیش حرف زدنت در حد کلمه بود. درسته دایره لغاتت گسترده بود ولی از جمله های درست و حسابی خبری نبود؟! ولی یکی از روزای آبان بود که در کمال تعجب و کاملا یهویی شروع کردی به جمله گفتن... سه کلمه ای، چهار کلمه ای و همینطور بیشتر و بیشتر و در عرض کمتر از بیست روز د...